Oog voor schoonheid

Ik mag me gezegend prijzen. Het weekend voor Barcelona zijn we zowaar vrij en we besluiten er een Veluwetripje van te maken. De hele natuur is welgezind. Tussen de bomen door, die voor een groot deel van hun zware gebladerte zijn ontdaan, vinden talloze zonnestralen een weg om een schitterend schouwspel te verspreiden. Ze belichten daarmee op een onnavolgbare manier de ragfijne draden, die een joekel van een spin zojuist tot zijn web heeft gecreëerd. Daar hangt hij te bungelen tussen een bijna kale eik en een decennia oude beuk. Je moet er wel even je horizon voor omhoog brengen om deze schoonheid gewaar te worden.
Ook het oor komt aan zijn trekken (of is een oor, in dit geval het mijne, vrouwelijk?) Niet al te ver van de plek waar wij staan, klinkt met een nauwkeurige regelmaat het ritme van wat onmiskenbaar een specht is. Overigens vind ik woodpecker veel mooier klinken voor deze klopgeest. Aan het geluid te horen, heeft ie een holle boomstam te pakken. Het ritme wordt onderbroken zodra hij het kraken van takjes hoort als wij ons bewegen om hem te kunnen zien. Wat niet lukt, helaas.
Ik lig op mijn knieën om hele velden paddestoelen te fotograferen en krijg niet genoeg van al het moois dat de natuur ons zomaar schenkt. "Geluk ligt voor het oprapen", denk ik. "Je hoeft alleen maar te buigen om het te pakken". Wat mooi symbolisch en vooral..... wat systemisch, mijmer ik lekker bij mezelf.
Onze Veluweroute gaat via paleis Het Loo. Waar we niet de enige gasten zijn die dag. Het mooie weer heeft veel mensen op de been gebracht. En ook de tuin van dit paleis omgetoverd in schitterende herfsttinten.

Maar het aller-, allermooiste zie ik, als we weer op weg gaan naar onze geparkeerde auto. We lopen net achter een familie, waarvan een van de gezinsleden in een rolstoel zit. Ze moet erg op de weg letten vanwege de behoorlijke onregelmatigheid van het wegdek. En dan ineens slaakt ze een kreet.....!! Staat meteen stil en dwars op het pad en staart gebiologeerd naar de tegels. Als ik haar blik volg kan ik me haar opperste verbazing voorstellen (en ik weet ook, dat velen zullen denken: moet je je daar nou zo druk over maken...). Vlak voor haar - op dat moment immens ogende - grote wielen ligt een ca. 2 cm. groot natuurwonder een poging te doen zich een veilig heenkomen te vinden. Een rups die ik nog nooit eerder gezien heb. Aanleiding tot een prachtige ontmoeting met deze familie. Mijn hart jubelt, mijn geest is (weer) geïnspireerd en door de verbinding (van mijn ziel) stroomt de Liefde. God wat ben ik dankbaar.