Mens erger je niet, verwonder je slechts......

Mijn vader hield enorm van spelletjes spelen met ons. Mens erger je niet was zijn favoriet. Hij had daarbij voor ons, kinderen, ook een heel moralistisch standpunt. Met een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor het leveren van ZIJN bijdrage aan onze opvoeding. Telkens als je weer net niet je rijtje van vier pionnen op tijd kon vol maken en je als kind de neiging had opstandig te worden van zoveel onhebbelijkheid bij zo'n spelletje; het machteloze gevoel te hebben dat het spelletje een spelletje met jou speelt en je er totaal geen grip op hebt en je op het punt staat uit je vel te springen...... Dán zei onze Pa: "mens erger je niet, verwonder je slechts!"
Het was dié uitspraak waar ik deze week meteen aan moest denken. En ook besefte wat een wijsheid er achter die opmerking zit.
We waren nét geland in Barcelona en namen een taxi naar ons appartement. Manlief had haarfijn uitgezocht wat de gebruikelijke gang van zaken is met betrekking tot het onderwerp TAXI. We hadden in Israël al eens iets meegemaakt en dat zou ons nooit meer overkomen.
Na kris kras door het centrum van Barcelona gecentrifugeerd te zijn, stopte meneer de taxichauffeur. Beduidde in rap Spaans dat we er waren en waar zich ons appartement zou moeten bevinden. Slingerde vervolgens net zo rap aan zijn taximeterstand en rekende ons - zonder te verblikken of verblozen - meer dan de dubbele prijs voor de rit, dan de meterstand had aangegeven.
Nu waren wij daar dus op voorbereid, gezien het zoek- en vindwerk van manlief. En dus riepen wij in koor: "oh nee meneer, die vlieger gaat niet op!" Maar de taximan haalde met zijn allerbeste - en kennelijk nog steeds zeer werkzame - overtuigingsstrategie een geplastificeerd Spaanstalig kaartje uit zijn portier, wees op een regel waar in vette cijfers en letters € 20,- aeroporto op stond, zei geen woord en ging strak voor zich uit zitten kijken. Wat wij ook argumenteerden in alle talen behalve het Spaans, er gebeurde niets meer. Geloof het of niet, maar ik zat weer helemaal in het mens erger je niet gevoel van vroeger. En dus hoorde ik als het ware mijn vader er achteraan fluisteren..........
Nu zou manlief niet manlief zijn zonder zijn computer om alles weer uit te pluizen, maar IK ben agent van politie geweest en had dus in de snelheid van het moment zijn licentienummer, taxinummer en kenteken genoteerd. Die verwondering heeft maar kort geduurd, deze keer. Er was een zeer adequaat ad hoc handelen voortkomend uit een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Waarmee we hopen te voorkomen dat andere naïeve zielen hetzelfde lot wacht.