Het gebeurde mij onlangs. Op een voorlichtingsavond over allergieën. Een van de deelnemers had ons interview in een huis aan huis blad gelezen en nog nooit van NLP gehoord. Het artikel had haar nieuwsgierigheid gewekt en al helemaal het feit, dat je – volgens het interview – zo makkelijk van je allergie af kunt komen. Enig speurwerk op het internet had haar al snel de nodige informatie opgeleverd en zo stapte ze binnen. Met een onverbloemde scepsis en brandend van nieuwsgierigheid.
Ik deed een rondje “wie heeft er last van een allergie waar die vanaf wil”. Uit de voorbeelden koos ik uiteindelijk iemand met een heftige allergie voor katten, terwijl ze wel tegen haar eigen kortharige, gladde hondje kan. Een duidelijke demonstratie met een prachtig effect voor de deelneemster. En toen begonnen haar “ja, ..........maar’s”. Ja, maar.... als je nou wél kabeljauw kan eten dan kan je toch gewoon tegen jezelf zeggen “stop met die onzin van die zalm. Doe gewoon mens”. En ja, die kat is niet van jou maar heeft een eigen baas. Misschien kan je wel niet tegen die baas en moet je niks met je hondje.
Ik vroeg haar: “ben je zelf soms ergens allergisch voor?” Dat was ze; voor pollen, huisartsen, primula’s die laag bij de grond staan, mannen in het algemeen en voor een bepaald soort schelpen. Dat laatste was me te vaag én interessant tegelijk. Op mijn verdiepende vraag zei ze: Sint Jakobsschelpen. De mimiek die ze gebruikte in combinatie met haar intonatie bezorgde me een koude rilling. Gezien ik geleerd heb mijn lijf als instrument te gebruiken, had ik een serieus signaal te pakken. “Zit er misschien iets op religie?”, vroeg ik. Er kwam een reactie alsof ze door een wesp was gestoken. Een geratel van heb ik jou daar over van alles en iedereen en het recht dat ze hebben. En vooral dat zij niets met religie heeft. Waar ze aan toevoegde: “......en je stelling vind ik ook flauwekul want ik ben niet allergisch voor Sinterklaas”. “Nou noemen ze Sint Jakobsschelpen ook coquilles”, zei ik. “Zou je eens na willen gaan of het voor jou uitmaakt hoe jij die schelpen noemt?”. Er kwam een wonderlijke reactie waarmee alle heiligheid van zowel mens als dier ter discussie stond. Met als conclusie: “als het coquilles zijn, kan ik ze gewoon eten”. Dat is op zijn zachtst uitgedrukt bijzonder. Dus deed ik ook nog een andere poging: “.....wat gebeurt er dan, als je van Sinterklaas, Sint Nicolaas maakt??”
Geloof het of niet, maar ze stond zo ongeveer in lichter laaie! SINT nicolaas........
